Ezekiel 36

بركت خدا بر اسرائيل

1«ای انسان خاكی، برای اسرائيل پيشگويی كن و بگو كه به اين پيغامی كه از جانب خداوند است گوش دهند:

2«دشمنانت به تو اهانت كرده، بلنديهای قديمی شما را از آن خودشان می‌دانند. 3از هر طرف شما را تار و مار كرده، به سرزمینهای مختلف برده‌اند و شما مورد ملامت و تمسخر آنان قرار گرفته‌ايد. 4پس ای اسرائيل، به كلام من كه خداوند هستم گوش فرا ده! به کوهها و تپه‌ها، وادیها و دره‌ها، مزارع و شهرهايی كه مدتهاست بوسيلهٔ قومهای خدانشناس همسايهٔ شما ويران شده و مورد تمسخر قرار گرفته‌اند، می‌گويم: 5خشم من بر ضد اين قومها، بخصوص ادوم، شعله‌ور شده است، چون زمين مرا با شادی و با اهانت به قوم من، تصرف نمودند.

6«پس، ای حزقيال، پيشگويی كن و به کوهها و تپه‌ها، به وادیها و دره‌های اسرائيل بگو كه خداوند می‌فرمايد: من از اينكه قومهای همجوارتان شما را تحقير كرده‌اند سخت خشمگين هستم. 7من خودم به شما قول می‌دهم كه اين قومها مورد تحقير قرار خواهند گرفت. 8ولی در سرزمين اسرائيل درختان دوباره سبز خواهند شد و برای شما كه قوم من هستيد ميوه خواهند آورد و شما به سرزمين خويش باز خواهيد گشت. 9من همراه شما هستم و وقتی زمين را شيار كرده، در آن بذر بپاشيد، شما را بركت خواهم داد. 10در سراسر اسرائيل، جمعيت شما را افزايش می‌دهم و شهرهای خراب شده را بنا نموده، آنها را پر از جمعيت می‌كنم. 11نه فقط مردم، بلكه گله‌های گاو و گوسفند شما را هم زياد می‌سازم. شهرهای شما مثل گذشته آباد خواهند شد و من شما را بيش از پيش بركت داده، كامياب خواهم ساخت. آنگاه خواهيد دانست كه من خداوند هستم. 12ای اسرائيل كه قوم من هستيد، من شما را به سرزمين‌تان باز می‌گردانم تا بار ديگر در آن ساكن شويد. آن سرزمين متعلق به شما خواهد بود و ديگر نخواهم گذاشت فرزندان شما از قحطی بميرند.»

13خداوند می‌فرمايد: «قومهای ديگر به شما طعنه می‌زنند و می‌گويند:”اسرائيل سرزمينی است كه ساكنان خود را می‌بلعد!“ 14ولی من كه خداوند هستم، می‌گويم كه آنها ديگر اين سخنان را بر زبان نخواهند آورد، زيرا مرگ و مير در اسرائيل كاهش خواهد يافت. 15آن قومها ديگر شما را سرزنش و مسخره نخواهند كرد، چون ديگر قومی گناهكار و عصيانگر نخواهيد بود. اين را من كه خداوند هستم می‌گويم.»

16پيغام ديگری از جانب خداوند بر من نازل شد:

17«ای انسان خاكی، وقتی بنی‌اسرائيل در سرزمين خودشان زندگی می‌كردند، آن را با اعمال زشت خود نجس نمودند. رفتار ايشان در نظر من مثل يک پارچهٔ كثيف و نجس بود. 18مملكت را با آدمكشی و بت‌پرستی آلوده ساختند. به اين دليل بود كه من خشم خود را بر ايشان فرو ريختم. 19آنان را به سرزمينهای ديگر تبعيد كردم و به اين طريق ايشان را به سبب تمام اعمال و رفتار بدشان مجازات نمودم. 20اما وقتی در ميان ممالک پراكنده شدند، باعث بی‌حرمتی نام قدوس من گشتند، زيرا قومهای ديگر دربارهٔ ايشان گفتند:”اينها قوم خدا هستند كه از سرزمين خود رانده شده‌اند.“ 21من به فكر نام قدوس خود هستم كه شما آن را در بين قومهای ديگر بی‌حرمت كرده‌ايد.

22«پس، به قوم اسرائيل بگو من كه خداوند هستم می‌گويم شما را دوباره به سرزمين‌تان باز می‌گردانم، ولی اين كار را نه به خاطر شما بلكه به خاطر نام قدوس خود می‌كنم كه شما در ميان قومها آن را بی‌حرمت نموده‌ايد. 23عظمت نام خود را كه شما آن را در ميان قومهای ديگر بی‌حرمت كرديد، در ميان شما آشكار خواهم ساخت، آنگاه مردم دنيا خواهند دانست كه من خداوند هستم. 24من شما را از ميان قومهای ديگر جمع كرده، به سرزمين‌تان باز می‌گردانم. 25آنگاه آب پاک بر شما خواهم ريخت تا از بت‌پرستی و تمام گناهان ديگر پاک شويد. 26به شما قلبی تازه خواهم داد و روحی تازه در باطن شما خواهم نهاد. دل سنگی و نامطيع را از شما خواهم گرفت و قلبی نرم و مطيع به شما خواهم داد. 27روح خود را در شما خواهم نهاد تا احكام و قوانين مرا اطاعت نماييد.

28«شما در سرزمين اسرائيل كه به اجدادتان دادم ساكن خواهيد شد. شما قوم من می‌شويد و من خدای شما. 29شما را از همهٔ گناهانتان پاک می‌كنم و غلهٔ فراوان به شما داده، به قحطی پايان می‌دهم. 30ميوهٔ درختان و محصول مزارعتان را زياد می‌كنم تا ديگر به علت قحطی مورد تمسخر قومهای همجوار قرار نگيريد. 31آنگاه گناهان گذشتهٔ خود را به ياد خواهيد آورد و برای كارهای زشت و قبيحی كه كرده‌ايد از خود متنفر و بيزار خواهيد شد. 32ولی بدانيد كه اين كار را به خاطر شما نمی‌كنم. پس ای قوم اسرائيل، از كارهايی كه كرده‌ايد، خجالت بكشيد!»

33خداوند می‌فرمايد: «وقتی گناهانتان را پاک سازم، دوباره شما را به وطنتان اسرائيل می‌آورم و ويرانه‌ها را آباد می‌كنم. 34زمينها دوباره شيار خواهند شد و ديگر در نظر رهگذران باير نخواهند بود؛ 35و آنها خواهند گفت:”اين زمينی كه ويران شده بود، اكنون همچون باغ عدن شده است! شهرهای خراب دوباره بنا گرديده و دورشان حصار كشيده شده و پر از جمعيت گشته‌اند.“ 36آنگاه تمام قومهای همجواری كه هنوز باقی مانده‌اند، خواهند دانست من كه خداوند هستم شهرهای خراب را آباد كرده و در زمينهای متروک محصول فراوان به بار آورده‌ام. من كه خداوند هستم اين را گفته‌ام و بدان عمل می‌كنم.»

37خداوند می‌فرمايد: «من بار ديگر دعاهای قوم اسرائيل را اجابت خواهم كرد و ايشان را مثل گلهٔ گوسفند زياد خواهم نمود. 38شهرهای متروكشان از جمعيت مملو خواهد گشت درست مانند روزهای عيد كه اورشليم از گوسفندان قربانی، پر می‌شد. آنگاه خواهند دانست كه من خداوند هستم.»